Οι Καρδιτσιώτες νιώθουν πανέτοιμοι να πάρουν την τύχη στα χέρια τους!

Ιερή μέρα η σημερινή, ημέρα εκλογών, ημέρα που παραδοσιακά (και με ούλες τις επισημότητες) εκφράζεται ο γίγαντας Λαός. Έτσι και ο Καρδιτσιώτικος Λαός, Λαός βεριτάμπλ, Λαός 100%, ετοιμάζεται, από τα ξημερώματα ήδη, έγκαυλος από δημοκρατικό πάθος, να ασκήσει το αδιαπραγμάτευτο δημοκρατικό του δικαίωμα να ψηφίσει. Να αποφασίσει για το τι θα γίνει. Να δώκει κατευθύνσεις. Να επιλέξει, όπως πάντα, τους εκλεκτούς του. Με την γνώση, την ωριμότητα, την ανιδιοτέλεια που τον χαρακτηρίζει, που χαρακτηρίζει κάθε Λαό, θα μας πει, και μάλιστα εκκωφαντικά, σπάζοντάς μας τα τύμπανα (εκτός από τους όρχεις), προς τα πού θα πάν’ τα πράγματα. Εντοπίζοντας τις κρίσιμες διαφορές ανάμεσα στα διαφορετικά (και απολύτως όμοια) κόμματα της μετριότητας. Που είναι όλα τους (εντελώς αναπόφευκτα) πλασμένα από τα σκατένια υλικά του σοφού Λαού. Αλλά οι μαζάνθρωποι της εκλογολαγνείας ζουν πάντα με τις ζωτικές τους αυταπάτες. Όχι λοιπόν, ο Καρδιτσιώτης, ο Έλληνας, δεν αρκείται στο να είναι ένας καλός υπήκοος. Να φυτεύει πατάτες, να μαζεύει ελιές, να σοβατίζει. Όπως ίσως θα ταίριαζε στις προδιαγραφές του. Θέλει και να αποφασίζει. Γιατί πιστεύει ότι το μπορεί. Δικαίωμά του. Ένα δικαίωμα που η Δημοκρατία, η μαζική Δημοκρατία, του το χαρίζει απλόχερα. Γιατί αυτός είναι ο θρίαμβος της μαζικοδημοκρατικής συνθήκης: να μπορείς να αποφασίζεις για το που πάν’ τα πράγματα (και στη συνέχεια να επιρρίπτεις πάντα τις ευθύνες αλλού) ακόμη κι αν είσαι ένας Τίποτας. Ακόμη κι αν είσαι ένας Καρδιτσιώτης!