Καρδιτσιώτης χέστηκε πάνω του μόλις άγγιξε τον Τσίπρα!

Μεγάλο το τρακ του Παναγιώτη του Καρδιτσιώτη ετούτη την Κυριακή. Θα έβλεπε τον Τσίπρα που θα ερχόταν να μιλήσει, στο πλαίσιο των αναγκαστικών προεκλογικών υποχρεώσεων, και στους επαρχιώτες της Καρδίτσας! Ο Παναγιώτης θα ήταν εκεί! – αυτό δεν σήκωνε συζήτηση. Ήταν αποφασισμένος να δώσει το «παρών»! – χωρίς αμφιβολία. Ώρες είχε στηθεί, μες στο κρύο, για να δει το ίνδαλμά του – εκείνον τον Ηγέτη που θα έφερνε, μια κι έξω, την πολυπόθητη Αλλαγή. Κρύωσε πολύ ο Παναγιώτης ο Καρδιτσιώτης περιμένοντας, αλλά άξιζε τον κόπο. Γιατί με το που, επιτέλους, πλησίασε ο Τσίπρας, εν μέσω ζωηρών Καρδιτσιώτικων χειροκροτημάτων, ο Παναγιώτης στριμώχτηκε και έλαβε την κατάλληλη θέση για να τον χαιρετίσει. Ήσαν και άλλοι προοδευτικοί και δημοκρατικοί Καρδιτσιώτες εκεί. Το πόπολο αποθέωνε τον νεαρό Τιμονιέρη. Οι δυνατές ιαχές παρήγαγαν μια έντονη οσμή δυσώδους Καρδιτσιώτικου χνώτου. Η συγκίνηση δεν περιγράφεται. Ο Ηγέτης πλησίαζε. Του κόπηκαν τα ποδάρια του Παναγιώτη εν όψει του κρίσιμου συναπαντήματος. Ήταν, όμως, τέτοια η πολυκοσμία, που ο Καρδιτσιώτης δεν μπόρεσε τελικά να κάνει χειραψία με το ίνδαλμα και σωτήρα του. Ωστόσο, κατάφερε και τον άγγιξε, φευγαλέα, στην πλάτη, φωνάζοντάς του: «Αλέξη μ’, προυχώρα γερά! Η αλλαγή είναι σιμά! Ο απλός λαός είναι μαζί σ’!». Ο Αρχηγός τού χαμογέλασε συγκαταβατικά προτού τον προσπεράσει. Πάνω εκεί ήταν που ο Παναγιώτης ο Καρδιτσιώτης χέστηκε! Σίγουρα μεταφορικά. Αλλά, δυστυχώς, και κυριολεκτικά. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ένιωσε το σώβρακό του να πλημμυρίζει! Να ’ταν, άραγε, από το δέος; Ή μήπως από κρύωμα λόγω του «περίμενε»;  Ίσως κι από τα δύο... Ο (χεσμένος – μεταφορικά και κυριολεκτικά) Παναγιώτης δεν άκουσε τελικά την βαρυσήμαντη ομιλία. Ήπρεπε να φύγει, άρον-άρον, για να αλλάξει σώβρακο και παντελόνι. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, ήξευρε –και το ήξευρε καλά– ότι η ώρα της Αριστεράς είχε φτάσει· ότι η στιγμή για την μεγάλη Αλλαγή, και με την δική του πολύτιμη ψήφο, ήταν κοντά…