Η Καρδίτσα έτοιμη για φασουλάδα

 

Τώρα με το κρύο, το μπόλικο κρύο, μια ζεστή φασουλάδα είναι ό,τι πρέπει. Ένα νοστιμότατο έδεσμα για όλα τα βαλάντια. Ένα εύμορφο πιάτο που ταιριάζει όσο κανένα άλλο στον κόσμο της Καρδίτσας.

Ένας Καρδιτσιώτης στην Τούμπα

Για έναν «βάρβαρο στην Ασία», έγραψε ο Henri Michaux. Για έναν «Καρδιτσιώτη στην Τούμπα», θα γράψουμε εμείς. Χωρίς να υπολειπόμεθα – πιστεύουμε – σε ενδιαφέρον. Ούτε και σε ουσία. 

Ο Θανάσης είναι γέννημα θρέμμα της Καρδίτσας. Σ’ αυτή την πόλη γεννήθηκε, σ’ αυτή την πόλη ζει και σταδιοδρομεί – και το ’χει και καμάρι. Το ποδόσφαιρο είναι η μισή του ζωή· αναπόφευκτα και η Αναγέννηση Καρδίτσας, η ιστορική και σημαντική ομάδα αυτού του ιστορικού και σημαντικού τόπου. Ριγεί στη θέα του κιτρινόμαυρου χρώματος ο Θανάσης – από παιδί. Σε κάθε παιχνίδι της ομάδας θα δίνει το «παρών». Μα με ζέστες, μα με χιόνια, θα είναι δίπλα στην ομάδα του, να την ενισχύσει με μια από καρδιάς ιαχή, με ένα ζεστό χειροκρότημα. Θα έδινε και τη ζωή του για την Καρδιτσιώτικη ομάδα ο Θανάσης. Το ήξερε καλά αυτό. Ήταν απόφαση ζωής. Τώρα με την οικονομική σφίξη, θα έλεγε κανείς ότι ο Καρδιτσιώτης θα αραίωνε τις επισκέψεις του στο γήπεδο. Θα έκλεινε η κάνουλα του χρήματος για αγορά εισιτηρίων. Κι όμως. Ναι, είχε οικονομικό πρόβλημα – δεν μπορούσε να το αρνηθεί. Αλλά, και στους καιρούς του οικονομικού ζορίσματος ακόμα, δεν θέλησε να κόψει το γήπεδο. Συχνά, στα εντός έδρας παιχνίδια, όταν δεν είχε λεφτά στην τσέπα, βολτάριζε περιμετρικά του γηπέδου. Να αναπνεύσει ποδόσφαιρο, να γευτεί κλίμα αγώνα, να φωνάξει – έστω κι απ’ έξω – ένα σύνθημα βρε αδερφέ! Και, όποτε μπορούσε, προμηθευόταν το «μαγικό χαρτάκι» καθήμενος με υπερηφάνεια στις εξέδρες.

Σπάνια η αγαπημένη του ομάδα (η ΑΣΑ, όπως την έλεγε) έμπαινε πλέον στα «μεγάλα σαλόνια». Μόνο με το κύπελο δινόταν κάποια ευκαιρία – και αν, μιας και η Καρδιτσιώτικη ομάδα συνήθως αποκλειόταν από την πρώτο γύρο. Η κλήρωση έφερε την Αναγέννηση Καρδίτσας να αναμετρηθεί με τον ΠΑΟΚ. Στο κρίσιμο παιχνίδι της Τούμπας ο Θανάσης έπρεπε να παραστεί. Το ήθελε πολύ. Το ένιωθε ως χρέος. Θα έκανε το σκατό του παξιμάδι για να μπορέσει να πάει ίσαμε τη Θεσσαλονίκη. Το μόνο βέβαιο ήταν ότι δεν μπορούσε να χάσει ετούτη τη σημαντική αναμέτρηση. Είχε να πάει σε εκτός έδρας αγώνα από την (κρίσιμη) αναμέτρηση στην Κρανούλα με την τοπική Δόξα. Σχεδίαζε να κάνει και κάποια ψώνια στην συμπρωτεύουσα. Ένα παντελόνι. Τζιν. Είχε καλή αγορά η Θεσσαλονίκη. Όλα τα ’χε. Επομένως, μ ’ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Ή και τρία, αφού ο Θανάσης, εκτός από ποδόσφαιρο και παντελόνι, θα έπαιρνε και τον αέρα του κανονίζοντας ολόκληρη μονοήμερη εκδρομή στην συμπρωτεύουσα.

 

Εκείνη η Πέμπτη δεν ήταν σαν τις άλλες. Ήταν μια ξεχωριστή Πέμπτη. Αγώνας με τον ΠΑΟΚ! Ο Θανάσης, με τα σημάδια μιας γλυκιάς κούρασης ζωγραφισμένα στο πρόσωπο και τη σακούλα με το παντελόνι στα χέρια, έμπαινε στο γήπεδο ευτυχής. Μια ευχάριστη μέρα (βόλτες, παντελόνι) θα τελείωνε με τον καλύτερο τρόπο. «Μακάρι να ’ρχόταν και η νίκη…», σκεφτόταν ο Καρδιτσιώτης. Το παιχνίδι πήγαινε καλά. Η ομάδα του Θανάση έδειχνε να στέκεται σωστά στο γήπεδο. Ένιωθε το ενθουσιασμό μέσα του έτοιμο να βγει σαν πυρωμένη λάβα: «Πλακώθκα στα ουίσκια και στα τσίπρα / για σένα ΑΣΑ μόνο ένα είπα / αχ να σε δω στην Α Εθνική / κι ας πλατσανίσω με τα μούτρα καταή» θα ’θελε να φωνάξει. Το αγαπημένο του σύνθημα. Δεν το μπορούσε. Φοβόταν τις αντιδράσεις της εξέδρας. Οι διπλανοί του, οπαδοί του ΠΑΟΚ όλοι, δεν έδειχναν έτοιμοι να χαριστούν στο αγνό πάθος του Θανάση. Σε μια φάση, όμως, σε μια ευκαιρία του Κρανιώτη, δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί: «Γκόοοοοοοολ!!!», φώναξε σηκώνοντας και τις γροθιές. «Κάτσε κάτω ρε βλάχο!», άκουσε μια φωνή από πίσω. Βλάχος! Καλύτερα να βιαιοπραγούσαν πάνω του – πιο εύκολα θα το ανεχόταν. Αλλά όχι και βλάχος! Βγήκε απογοητευμένος από την Τούμπα κρατώντας και τη σακούλα με το παντελόνι. Σαν κεραυνοβολημένος. Μέχρις εδώ ήτανε. Δεν μπορούσε να παρακολουθήσει άλλο. Κι αν το 3-0 με το οποίο έληξε το παιχνίδι δεν άφηνε ελπίδα πρόκρισης, στην καρδιά του Θανάση, στην λεβέντικη αυτή Καρδιτσιώτικη καρδιά, υπήρχε πάντα ζωντανή μια άλλη ελπίδα: κάποιοι, κάποτε, να μπορέσουν να καταλάβουν. Να καταλάβουν ότι κάποιος δεν είναι βλάχος μόνο και μόνο επειδή κατάγεται από την Καρδίτσα.

Δήλωση-τομή από Foxmoor-Μυτακίδη

«Μας σκοτώνουν τους φίλους. Να μη μας σκοτώνουν και τα όνειρα!» Αυτή τη δήλωση, τη χοντρή δήλωση, έκανε στον πιονέρο της εναλλακτικής ενημέρωσης Σεραφείμ Κοτρώτσο ο χιπ-χοπ άρτιστ – και αγαπημένος όλων των νεολαίων εξεγερμένων – Μυτακίδης. Ήταν μια σημαντική δήλωση εκ μέρους του επαναστατημένου καλλιτέχνη, με πολύ συναίσθημα αλλά και μπόλικη λογική, που συγκίνησε βαθιά το προοδευτικό κομμάτι του κόσμου της Καρδίτσας.