Wednesday 25 December 2013

Τα Χριστούγεννα του Τσιγάρα



Καρδιτσιώτης γέννημα θρέμμα ήταν ο Τσιγάρας. Και ουδέποτε το μετάνιωσε. Στην μικρή αυτή πόλη τον έσπειρε η τύχη, στην μικρή αυτή πόλη θα έφτιαχνε τη ζωή του. Δεν είχε παράπονα σε γενικές γραμμές. Αλλά ούτε και παραπανίσιες φιλοδοξίες. Μια ήσυχη ζωή ζούσε. Χωρίς εκπλήξεις και συναρπαστικές ανατροπές, αλλά με την γλυκιά εκείνη ρουτίνα που ενστάλαζε στην καρδιά του την αίσθηση της ασφάλειας. Στο κάτω-κάτω αυτό ζητούσε ο Τσιγάρας. Τίποτε περισσότερο. Αλλά και τίποτε λιγότερο. Είχε καταφέρει να γίνει και οικογενειάρχης. Με την Αρχοντούλα είχαν φκιάξει μιαν όμορφη οικογένεια. Τετραμελή. Ο Τσιγάρας, η γυναίκα του και τα δυο τους παιδιά – τα Τσιγαρόπαιδα. Δεσμός πρωταρχικός, ακατάλυτος. Η δημιουργία οικογένειας ήταν που πρόσφερε γαλήνη και σιγουριά στον Τσιγάρα. Συνάμα και μια αίσθηση πληρότητας. Ότι τα είχε καταφέρει. Ότι στη ζωή του – έστω σε αυτή την μικρών προδιαγραφών ζωή – είχε κάτι πετύχει. 

 

Άνεργος ήταν ο Τσιγάρας. Πάνω από είκοσι χρόνια. Μόνο κάτι δουλειές του ποδαριού έβρισκε, δω κι εκεί, αλλά αυτό επάγγελμα δεν το ’λεγες. Περίμενε διορισμό στο Δημόσιο. Μόνο δημόσιος υπάλληλος θα δούλευε – το είχε αποφασίσει. Να τρέχει ο μισθός, βρέξει-χιονίσει, χειμώνα-καλοκαίρι. Να έχει ζωή χωρίς ευθύνες. Ευτυχώς που η Αρχοντούλα είχε τη δουλειά της (υπάλληλος στο Δημόσιο) και έμπαινε ένας μισθός – έστω και γλίσχρος – στο Τσιγαραίικο σπιτικό. Η κρίση, όμως, είχε χτυπήσει και τον Τσιγάρα. Τα οικογενειακά κόστη είχαν ανέβει και ο μισθός της συζύγου δεν έφτανε πια για μια υποφερτή ζωή. Δάνειζαν την οικογένεια Τσιγάρα οι γονείς του ανδρόγυνου και από τις δύο πλευρές – δανεικά και αγύριστα, αφού ουσιαστικά χαρτζιλίκωναν το ζεύγος – αλλά ο Τσιγάρας δουλειά δεν πήγαινε να βρει. Το πρόσχημα της κρίσης, άλλωστε, του ταίριαζε γάντι. Το στοίχημα ήταν η ούτως ειπείν δουλειά του. Από πρωίας μέχρι νυκτός με κάθε είδους στοιχηματικά και τυχερά παιχνίδια καταγινόταν ο Τσιγάρας. Πάμε Στοίχημα, Προπό, Κίνο, Πρότο, Τζόκερ, Λόττο, αλλά κυρίως ηλεκτρονικό στοίχημα, μέσα από το κομπιούτερ. Στοίχημα σε αγώνες ποδοσφαίρου, ανά την υφήλιο. Η παγκοσμιοποιημένη δραστηριοποίηση του Τσιγάρα στο στοίχημα δεν ήταν παίξε-γέλασε· είχε απαιτήσεις. Να μελετήσεις τα νέα των ομάδων, τις βαθμολογίες, τις εξελίξεις της τελευταίας στιγμής, να ζυγιάσεις δυναμικότητες, να μπεις στο κλίμα των τοπικών πρωταθλημάτων – καθόλου αστεία υπόθεση. Από το πρωί μέχρι το ξημέρωμα, που τον έχανες που τον έβρισκες, μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του ήταν ο Τσιγάρας. Και στα προποτζίδικα. Στοιχηματίζοντας ακαταπαύστως, αν και με φειδώ ως προς το ύψος του στοιχηματισμού – ας όψεται το πενιχρό του βαλάντιο. 

 

Χαμένος ήταν σε γενικές γραμμές από την έντονη στοιχηματική δράση ο Τσιγάρας. Αυτό, όμως, ουδόλως τον απέτρεπε από το να «ψάχνει την καλή» – το κέρδος που τόσο έντονα αποζητούσε. Τον απασχολούσε το οικονομικό – ούτε συζήτηση γι’ αυτό. Ωστόσο παρέμενε ήρεμος. «Δεν θα πεθάνουμε βρε αδελφέ, κάτι θα βρεθεί», συνήθιζε να μονολογεί. Και στη θεά τύχη είχε εναποθέσει ελπίδες για οικονομική ανάκαμψη ο Τσιγάρας. Αλλά και στον γλήγορο θάνατο γονιών και πεθερικών. Ένα διαμέρισμα και ένα οικόπεδο στην Καρδίτσα είχε λαμβάνειν – μετά θάνατον – από τους δικούς του γονείς ο Τσιγάρας, καθώς και ένα χτήμα στο Μακρυχώρι από τους γονείς της Αρχοντούλας. Μόλις έρχονταν στην κατοχή του όλα ετούτα τα περιουσιακά, θα τα έβγαζε πέρα με άνεση, όπως πίστευε. Με τονωτικές ενέσεις και από το στοίχημα, όπως υπολόγιζε.  

 

Τα φετινά Χριστούγεννα δεν  προδιαγράφονταν σπουδαία για τον Τσιγάρα. Κυρίως η οικονομική στενότητα, λόγω και της καταραμένης κρίσης, ήταν το πρόβλημα. Κάτι δώρα στην Αρχοντούλα και τα παιδιά είχε καταφέρει να πάρει – ας είναι καλά οι γονείς και το χαρτζιλίκωμα – αλλά γενικά ένιωθε πιεσμένος. Στην καταφυγή του στοιχήματος είχε βρει και πάλι τη γαλήνη. Όλο κουβά πήγαινε (με μια-δυο σποραδικές εξαιρέσεις), αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Να ’ταν η χρονιάρα μέρα, να ’ταν η νηστεία και η προσευχή που συνήθιζε πάντα, τέτοιες μέρες, ο Τσιγάρας, ο στοιχηματισμός στην Μίντλεσμπρο για το αγγλικό πρωτάθλημα αποδείχθηκε μια λαμπρή κίνηση. Στη θεία χάρη απέδωσε την επιτυχία ετούτη ο Τσιγάρας. Χάρις στον ελεήμονα Θεό, όπως πίστευε, κατάφερε να πάει ταμείο. Με 80 ευρώ στην τσέπη από το στοιχηματικό κέρδος ήταν ευτυχής. Είχε καιρό να νιώσει τέτοια πληρότητα ο ταλαιπωρημένος Καρδιτσιώτης – χρόνια ολόκληρα. Να νιώσει κλίμα εορταστικό στην παγωμένη του καρδιά. «Για όλους τελικά υπάρχει ελπίδα σ’ αυτόν τον κόσμο», μονολόγησε μετά την επιτυχία λάμποντας ολόκληρος. Ετούτα ήταν τα καλύτερα Χριστούγεννα που μπορούσε να θυμηθεί ο Τσιγάρας. Τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής του. Και όχι χωρίς λόγο.

Tuesday 10 December 2013

Χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Καρδίτσα!


Κάθε Καρδιτσιώτη περιπατητή που περνά τις τελευταίες μέρες από την κεντρική πλατεία της πόλης τον περιμένει μια ευχάριστη έκπληξη: ένα όμορφο χριστουγεννιάτικό δέντρο, με ασφάλεια στημένο και πλήρως φωταγωγημένο, τον χαιρετά με εγκαρδιότητα! «Επιτέλους. Μύρισαν Χριστούγεννα!», λένε με χαρά οι κάτοικοι της Καρδίτσας βλέποντας το στολισμένο δέντρο, ενώ οι ευχές εποχής πάνε κι έρχονται χαρίζοντας στην θεσσαλική πόλη μια νότα ανθρωπιάς.

«Το χρειαζόμασταν αυτό το δέντρο, να ανοίξει λίγο η καρδιά μας βρε παιδί μου!», λέει, με ένα χαμόγελο ανακούφισης, η κυρία Παναγούλα. Πράγματι, το χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας αποτελεί μια σημαντική συμβολή του δήμου ώστε να φύγουν τα σεκλέτια από τον ταλαιπωρημένο λαό της Καρδίτσας. «Αρκετές σκοτούρες έχει ο κόσμος, με το δέντρο αυτό θα τον βοηθήσουμε λίγο να ξαλεγράρει», θα δηλώσει δημοτικός σύμβουλος της πλειοψηφίας που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του.

Πολλοί μαθητές, βλέποντας το φωτοστόλιστο δέντρο, δεν κρατήθηκαν και αυθόρμητα έστησαν χορό γύρω-τριγύρω, πλάι στην φάτνη, χαρίζοντας μια ευχάριστη, ζεστή εικόνα στην πολύπαθη πόλη, ενώ το χαρμόσυνο αίσθημα των Χριστουγέννων διαπέρασε και τις καρδιές των μεγάλων, που, βλέποντας το εντυπωσιακό δέντρο, χαίρονταν κι αυτοί σαν μικρά παιδιά!


Την πρωτοβουλία της φωταγώγησης είχε ο δήμαρχος Καρδίτσας, Παπαλός, που, με την γνωστή ευαισθησία του, πάντα κοντά στον κόσμο, ευχήθηκε υπομονή στο Καρδιτσιώτικο λαό υποσχόμενος ότι θα έρθουν και καλύτερες μέρες. Οι παριστάμενοι Καρδιτσιώτες απάντησαν με ανακούφιση «μακάρι!» και αντευχήθηκαν στον δήμαρχο με θέρμη.

Καιρό είχε να ζήσει τέτοια ζεστασιά η πόλη της Καρδίτσας. Όσο ψύχος βασιλεύει στις καρδιές των Καρδιτσιωτών λόγω οικονομικής στενότητας, άλλη τόση ζεστασιά προσλαμβάνουν με τούτο το δέντρο! Και η χαρά του απλού παρατηρητή είναι ανείπωτη σαν τους βλέπει, παρά τις σκοτούρες, κρατώντας στα χέρια πακέτα με κουραμπιέδες και μελομακάρονα (ενίοτε και δίπλες) να περπατούν πάνω-κάτω την πλατεία, κάνοντας μια στάση μπροστά στο δέντρο και θαυμάζοντάς το με όλη τη δύναμη της ψυχής τους! Πόση αλήθεια έκρυβαν μέσα τους τα ανθρώπινα και συγκινητικά λόγια του  δημάρχου, σαν πάτησε το κουμπί που άναψε τα λαμπιόνια φωταγωγώντας το υπέροχο δέντρο: «Το φως αυτό να μην χαθεί από την Καρδίτσα, να μην χαθεί από τις καρδιές μας!». Μακάρι...

Saturday 7 December 2013

Κινηματογραφική επανάσταση στον Παλαμά!


Η είδηση έσκασε σαν βόμβα στην ταλαιπωρημένη από την κρίση κοινωνία της Καρδίτσας. Η Κινηματογραφική Λέσχη Παλαμά ανακοίνωσε συνεργασία (και μάλιστα στενή) με το Γαλλικό Ινστιτούτο. «Επιτέλους! Μια ευχάριστη είδηση!», φώναξαν με ανακούφιση πολλοί Καρδιτσιώτες, έστω και αν η συνεργασία έχει να κάνει όχι με τα κεντρικά του Γαλλικού Ινστιτούτου αλλά με το παράτημα Λαρίσης. «Ακόμα κι έτσι, πρόκειται για σπουδαίο νέο!»,  δήλωσε ο φοιτητής (και ενεργός στα δημόσια πράγματα του Παλαμά), Λάζαρος Καταραχιάς. «Ούι!, δεν παίζεται αυτή η είδηση! Να κάνουμε και ένα αφιέρωμα στη Μπριτζίτ Μπαρντό!», ήταν η ιδέα του δυναμικού κινηματογραφόφιλου Βάιου Τσιγαρίδα. Όπως και να ’χει το πράγμα, η είδηση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό όχι μόνο από τους κατοίκους του Παλαμά αλλά και ολόκληρης της Καρδίτσας, οι οποίοι έχουν δείξει στην πράξη, χρόνια τώρα, ότι διψούν για καλό και πολύ κινηματογράφο.

Sunday 1 December 2013

Καρδίτσα πάντα, Καρδίτσα παντού


Λένε ότι μια φορά αν γνωρίσεις την Καρδίτσα, δεν την ξεχνάς ποτέ! Και – πιστέψτε μας – ένας τέτοιος ισχυρισμός δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Πρόκειται για μια πόλη με δυνατό στίγμα, ένα δυνατό κύτταρο χωρίς αμφιβολία, με κατοίκους περήφανους και εκλεπτυσμένους που δίνουν άλλο περιεχόμενο στην λέξη Έλληνας. «Όλη η Ελλάδα είναι μια Καρδίτσα σε μεγέθυνση», λένε κάποιοι άλλοι. «Αν γνωρίσεις την Καρδίτσα, γνωρίζεις ολάκερη την Ελλάδα», προσθέτουν. Όπως και να ’χει, αρκεί και μόνο μία επίσκεψη στην συναρπαστική θεσσαλική πόλη για να σου μείνει αξέχαστη – ανεξίτηλη στη μνήμη. Η Καρδίτσα, επιπροσθέτως, είναι παντού, σε όποιο μέρος της χώρας κι αν περπατήσεις. Γι’ αυτό και δεν μας προκάλεσε την παραμικρή έκπληξη, όταν, σε περιήγησή μας σε γειτονιά του κέντρου των Αθηνών, ξεπρόβαλε επιβλητικά, απάνου σε κομψή μα επιβλητική φωτεινή επιγραφή, το όνομα της ιστορικής πόλεως. Προφανώς, ο ευτυχής ιδιοκτήτης του καταστήματος δεν μπορούσε –ούτε και ήθελε – να βγάλει την Καρδίτσα από μέσα του. Αλλά αυτή είναι η Καρδίτσα! Αυτή είναι η δύναμή της! Η Καρδίτσα κατέχει πάντα περίοπτη θέση στο μυαλό και την καρδιά κάθε ανθρώπου, από τον απλό αγωνιστή της ζωής ίσαμε τον πιο απαιτητικό αισθητή – κάθε ανθρώπου που αναπνέει Ελλάδα.