«Χώρισα Καρδιτσιώτη γιατί ήθελε να με γαμεί βλάχικα!»

Η Αποστολία από τη Μακεδονία είχε πολλά χρόνια να νιώσει τη χαρά ενός άντρα – τόσο στα σκέλια της όσο και στην καρδιά της. Με πολλήν δυσκολία, και ύστερα από αμέτρητα χρόνια (ούτε η ίδια μπορούσε να θυμηθεί πόσα), κατάφερε και βρήκε έναν. Εντελώς τυχαία, μέσα σ’ ένα λεωφορείο στα ΚΤΕΛ. Ήταν Καρδιτσιώτης και τον έλεγαν Θωμά – Θωμάς ο Καρδιτσιώτης, το λοιπόν. Δεν της πολυάρεσε αρχικά. Ούτε σε εμφάνιση ούτε σε τρόπους. Τι να κάμεις, όμως, που είχε την ανάγκη ενός άνδρα. Κι έγιναν από κείνη τη μέρα ζευγάρι. Ένα τίμιο ζευγαράκι που προσπαθούσε να ζήσει με αξιοπρέπεια και κάποια ψήγματα ευτυχίας. Η Αποστολία, όμως, μετά από δυο μήνες, τον εχώρισε. Το αποφάσισε όχι με ευκολία. Διότι ήξευρε πόσο δύσκολο θα ήταν να εύρει έναν άλλον άνδρα. Παρ’ όλα αυτά, προέβη στην αποφασιστική ενέργεια. Η εξήγηση που έδωκε ήταν διαφωτιστική: «Ζητούσε συνέχεια ο Θωμάς πήδημα απ’ τον κώλο! Δεν μπορούσα συνέχεια αυτή τη δουλειά. Παράλληλα, απάνω στον έρωτα, ήθελε να με λούζει με προστυχόλογα, που μου τα έλεγε μάλιστα με βλάχικη Καρδιτσιώτικη προφορά! Ήταν φρίκη. Επίσης ίδρωνε – ίδρωνε πολύ!» είπε, ευρισκόμενη σε κατάσταση απόγνωσης, η Αποστολία. Δεν είχε, καταπώς φαίνεται, την αναγκαία υπομονή να αποδεχτεί τον Θωμά, τον αυθεντικό αυτόν άνδρα απ’ την Καρδίτσα, έτσι όπως είναι, χωρίς ψευτοεξωραϊσμούς· δίχως φτιασιδώματα.