Καρδιτσιώτης πήγε στο Παρίσι και έμαθε να φορεί καμπαρντίνα!

Όλοι ξέρουμε πόσο το περιβάλλον διαμορφώνει. Όχι μονάχα συνειδήσεις αλλά και γούστα – συμπεριφορές. Κάτι τέτοιο συνέβη –και μάλιστα με τρόπο εκτυφλωτικό– και στην περίπτωση του Θωμά Κότσιαλου, του ανήσυχου Καρδιτσιώτη που ήθελε να φεύγει από την Καρδιτσιώτικη στενότητα (αλλά και την Ελληνική) και να ανοίγει, συχνά-πυκνά, πανιά για προορισμούς πολιτισμικά ανώτερους. Να γλείφει κάτι από αυτή την πολιτισμική ανωτερότητα γύρευε ο Καρδιτσιώτης· να τσιμπουκώνει το εκλεπτυσμένο και το ραφιναρισμένο και ακολούθως ό,τι κέρδος κατακτούσε από ετούτη την εμπειρία να το μεταλαμπαδεύει στην Καρδίτσα – αφού έτσι τα ’φερε η ζωή και δεν μπορούσε να μεταναστεύσει οριστικά σε τόπους άλλων προδιαγραφών. Ξίνιζε ο Κότσιαλος με όσα συναντούσε στη γενέτειρά του. Όλα του έφταιγαν. Μιλούσε για βλάχους και απολίτιστους. Καυτηρίαζε τον αγροίκο τρόπο συμπεριφοράς και την χονδροειδή «σκέψη». Τον επαρχιωτισμό, τον φιλοτομαρισμό, καθώς και την ισχυρογνωμοσύνη και ξεροκεφαλιά του Καρδιτσιώτη. Και όμως, άντεχε. Και ζούσε στην Καρδίτσα, αφού δεν είχε τα προσόντα να μετακινηθεί κάπου αλλού. Ωστόσο, αυτό δεν σήμαινε ότι δεν μπορούσε να ταξιδεύει. Αρχικά, ταξίδευε σε βαλκανικούς προορισμούς. Ο λόγος ήταν ότι ενδομύχως φοβόταν να βρεθεί αυτός, ένας Καρδιτσιώτης, στα μεγάλα ευρωπαϊκά κέντρα. Μην τον απορρίψουν. Μην τον περιγελάσουν. Εφέτος, όμως, έκαμε το μεγάλο βήμα: να ικανοποιήσει το μεγάλο του όνειρο – να πάει στο Παρίσι! Και πήγε, πράγματι, στην ευρωπαϊκή πρωτεύουσα ο Θωμάς ο Κότσιαλος. Στα τέλη Νοεμβρίου. Για τρεις ολόκληρες μέρες! Και στιγματίστηκε από την παριζιάνικη επιρροή! Γι’ αυτό και, άμα τη επιστροφή του απ’ το Παρίσι, φορούσε στην Καρδίτσα μονάχα καμπαρντίνα («γκαπαρδίνα» όπως την έλεγε). Μια καμπαρντίνα παριζιάνικη. Που δεν την αποχωριζόταν ποτέ. Θωμάς Κότσιαλος: ένας αναζητητής του Ωραίου με γαλλική καμπαρντίνα («γκαπαρδίνα») στην Καρδίτσα.