Το χθεσινό κύμα διαμαρτυρίας, απλωμένο σ’ ολόκληρη τη χώρα,
αλλά και παραέξω, στις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης, δεν μπορούσε να αφήσει
ασυγκίνητη και την Καρδίτσα. Πλήθος αδικημένων Καρδιτσαίων βγήκαν στην
κεντρική πλατεία της πόλης για να ζητήσουν πίσω την χαμένη τους ζωή, για να
ξανάβρουν (επιτέλους!) μια καθημερινότητα με λεφτά. Πολιτευόμενοι, παπάδες,
απλοί (εξαιρετικά απλοί) Καρδιτσιώτες βροντοφώναξαν προς τους Ευρωπαίους «ως
εδώ και μη παρέκει!». Με μια φωνή τόσο δυνατή που σίγουρα ακούστηκε μέχρι την
καρδιά των ευρωπαϊκών διευθυντηρίων! Όλες οι φωνές υπήρξαν δυνατές. Η πιο δυνατή
φωνή όμως, η φωνή εκείνη που ακούστηκε μέχρι τα πέρατα της οικουμένης, πρέπει
να ήταν αυτή του (αυτοδιοικητικού) πολιτευόμενου Βάιου Βαρελά. Τον έπνιγε το δίκιο τον Βάιο. Τον
έπνιγε πιο σφιχτά από το προοδευτικό κασκόλ με το οποίο είχε τυλίξει τον λαιμό
του για να μην κρυολογήσει. Και τα ’πε ένα χεράκι στους Ευρωπαίους. Έξω από τα δόντια. Με την επίθεση να εδράζεται σε ιδεολογικοπολιτικούς λόγους και μόνο. Μιας κι ο ίδιος ο Βάιος είναι φύσει και θέση Ευρωπαίος. Ένας Ευρωπαίος Καρδιτσιώτης. «Καθίστε καλά, μωρέ Ευρωπαίοι! Καθίστε καλά σάς λέω! Τα ξέρουμε πια τα βρώμικα κόλπα
σας! Η Ελλάδα τώρα μωρέ είναι αποφασισμένη! Και θα χτυπήσει τις ξένες και
ντόπιες ολιγαρχίες! Καθίστε καλά μωρέ Ευρωπαίοι! Αφήστε μας μια ανάσα
αξιοπρέπειας βρε! Αφήστε μας να ζήσουμε κι εμείς οι Έλληνες!». «Πέστα ωρέ Βάιο!» ακούστηκε από την ομήγυρι. Έσπασαν οι
φωνητικές χορδές του Βαρελά καθώς βροντοφώναζε ετούτα τα αγωνιστικά λόγια. Λόγια
που έφτασαν, το δίχως άλλο, στις πολυτελείς αίθουσες όπου συνεδρίαζαν τα
καπιταλιστικά διευθυντήρια. Δείχνοντας ότι ο δρόμος της οριστικής απελευθέρωσης
είναι κοντά. Με τον αδικημένο και πάντα καταφρονεμένο Λαό στο μόνο μέρος όπου
μπορεί να λειτουργήσει: στο πεζοδρόμιο· δίπλα στις εμπνευσμένες ηγεσίες του.
No comments:
Post a Comment