Σπυρούλα η Καρδιτσιώτισα: «Θέλω να εκφραστώ!»

Ατάλαντη δεν την έλεγες τη νεαρή Σπυρούλα απ’ την Καρδίτσα – κάθε άλλο. Το τάλαντο έτρεχε από τα μπατζάκια. Αλλά κι η θέληση για έκφραση, για δημιουργία. «Θέλω να εκφραστώ!» έλεγε η Σπυρούλα. Να μιλήσει μέσα από την τέχνη γύρευε. «Να κάνει πράγματα», όπως έλεγαν και οι καλλιτέχνες που θαύμαζε και οραματιζόταν να τους μοιάσει. Την ποίηση επέλεξε ως όχημα έκφρασης η Σπυρούλα. Έγραφε, έγραφε – και τι δεν έγραφε... Χωρίς αναπαμό. Μαζί με ποίηση, και εύμορφα στιχουργήματα που μίλαγαν κατ’ ευθείαν στην καρδιά κάθε ευαίσθητου ανθρώπου, έτοιμα να μελοποιηθούν και να τραγουδηθούν. Τα είχε δείξει δω κι εκεί τα πονήματα που έβγαιναν μέσα απ’ την ψυχή της η Σπυρούλα. Κι έβλεπε ότι συγκέντρωναν καλήν απoδοχή. Μια και δυο, λοιπόν, τα έδωκε για δημοσίευση στον ΝΕΟ ΑΓΩΝΑ. Ο οποίος υποσχέθηκε ότι θα δημοσιεύσει κάνα δυο. Κι έστειλε και μερικά στιχουργήματα στον σπουδαίο Καρδιτσιώτη, τον αγωνιστή Διονύση Τσακνή, μπας και τα κάμει μελωδικά τραγούδια. Και απήγγειλε και κάμποσα εκείνη τη «μέρα της τέχνης», στο Παυσίλυπο. Κερδίζοντας το χειροκρότημα. Φάνηκε ότι, ναι, είχε τελικά κατορθώσει να κερδίσει το στοίχημα. Είχε καταφέρει να εκφραστεί μέσα απ’ την τέχνη η Σπυρούλα.