Ο Σκούρας

Δεν πάει πολύς καιρός που κίνησε προς τας αιωνίους μονάς ένας καλός Καρδιτσιώτης, ο περιπτερούχος Σκούρας. Το περίπτερο επί της οδού Υψηλάντου, απέναντι από τον «Εβραίο», ποτέ δεν θα είναι το ίδιο χωρίς τον εκλεκτό αυτόν επαγγελματία. Αγωνιστής της ζωής ήταν ο Σκούρας. Πάλευε μια ζωή ολάκερη για το μεροκάματο. Με κρύο και με ζέστη, με βοριάδες και νοτιάδες, ο Σκούρας θα ήταν εκεί, μέσα στο περίπτερο – δίπλα στον απλό άνθρωπο. Άνθρωπος μειλίχιος ο ίδιος, αλλά και αυστηρός όποτε χρειαζόταν, στάθηκε κοντά στον απλό Καρδιτσιώτη, στον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, που ήθελε να προμηθευτεί τα αναγκαία, να κάνει τις μικροαγορές του ή ένα τηλεφώνημα από το γκρι τηλέφωνο του περιπτέρου, να εξυπηρετηθεί γρήγορα και αποτελεσματικά. Και πάντα με τον καλό τον λόγο, να ενθαρρύνει την επικοινωνία, να ανακουφίζει τον πόνο, να οδηγεί τον πελάτη, με την ευγένεια και την ανθρωπιά του, εκεί όπου βλασταίνει η επαφή ανθρώπου με άνθρωπο. Γιατί αυτό ήταν ο Σκούρας. Όχι μόνον ένας άψογος επαγγελματίας, αλλά και ένας πραγματικός Άνθρωπος.