«Είδα τον Μαργαρίτη!»

Ποιος τον έπιανε τον Κώστα τον Βασαρδάνη, τον Καρδιτσιώτη, πόχε κατέβει στην Αθήνα για τον γάμο ενός ξαδέλφου του που παντρευόταν μια Αθηναία (τι Αθηναία… – από τον Ορχομενό ήταν η καταγωγή της). Ο γάμος ήταν το Σαββάτο, αλλά ο Βασαρδάνης κατέβηκε από την Πέμπτη· να κάμει στην πρωτεύουσα και λίγη ντόλτσε-βίτα! Κι εκεί που βάδιζε στην Πατησίων να κόψει κίνηση στα μαγαζιά, και ν’ αγοράσει ίσως και κάνα πουκάμισο, ή ακόμη και παντελόνι, να σου και διασταυρώνεται με τον τραγουδιστή Μαργαρίτη – το διαχρονικό ίνδαλμά του! Τα ’χασε ο Βασαρδάνης και, ενώ ήθελε να μιλήσει στον είδωλό του και να του σφίξει ζεστά το χέρι, δεν μπόρεσε τελικά να κάμει τίποτα. Μένοντας αποσβολωμένος μονάχα να τον κοιτά! Από τη στιγμή εκείνη, ο Καρδιτσιώτης, είτε στα τηλεφωνήματα, είτε στις διά ζώσης επαφές, στον γάμο και αλλού, άλλο θέμα δεν είχε παρά για το ότι είδε από κοντά, έστω και για μερικά δευτερόλεπτα, τον λαϊκό τραγουδιστή. «Πολύ τυχεροί οι Αθηναίοι. Όλους τους σημαντικούς εκεί κοντά τους τούς έχουν!» μονολογούσε με παράπονο…