Τσακούμης: «Αφού ψήφισα ΟΧΙ, γιατί η κυβέρνηση πάει στο ΝΑΙ;»

Το ’χε πάρει απόφαση ο Τσακούμης. Θα ψήφιζε στο δημοψήφισμα. Και με τα δυο τα χέρια. Θα ψήφιζε ΟΧΙ – αυτό το έλεγε το μυαλό του κι η καρδιά του· η συνείδησή του. Γιατί έτσι θα έλεγε ένα πελώριο ΟΧΙ στην εκμετάλλευση ετούτου δω του λαού. Ένα πελώριο ΟΧΙ στα δυσβάσταχτα μέτρα που τον είχανε γονατίσει. Κι ένα μεγάλο ΝΑΙ στην αξιοπρέπεια! Ένα μεγάλο ΝΑΙ σε μια ζωή χωρίς μνημόνια! Έτσι το καταλάβαινε.Έτσι το ένιωθε. Εκείνο το πρωί είχε και μια γενναία στύση – πόσα χρόνια είχε να νιώσει τέτοια στύση ο εβδομηντάχρονος Τσακούμης! Και, επί τη ευκαιρία, νωρίς-νωρίς το πρωί, προτού ακόμη ντυθεί και πάει να ψηφίσει, τράβηξε και μια μαλακία! Μια μαλακία περιποιημένη, απ’ αυτές που είχε χρόνια να τραβήξει! Θα ψήφιζε ΟΧΙ – πάει και τελείωσε. Αν και ο γιος του, ο Παναγιώτης, τον πίεζε για ΝΑΙ. ΝΑΙ θα ψήφιζε εκείνος· γιατί είχε πάει μια φορά, τη δεκαετία του ’80, ένα ταξίδι στην Ισπανία· κι ένιωθε Ευρωπαίος! Ο Τσακούμης ο γέρος, όμως, δεν σήκωνε κουβέντα. Κι εκείνη την Κυριακή το πρωί, ψήφισε ΟΧΙ. Και το βράδυ, μάλιστα, γλέντησε δυνατά στην κεντρική πλατεία της Πεζούλας. Και χόρεψε. Και ήπιε και μπύρα. Ένιωθε θριαμβευτής ο Τσακούμης. Είχε πάρει στα χέρια του τις τύχες του. Και είχε νικήσει! Από την επόμενη, όμως, άρχισαν να τον ζώνουν τα φίδια τον γερο-Τσακούμη. Αφού είχε δηλώσει ΟΧΙ στα μνημόνια· γιατί η κυβέρνηση στην πράξη κατευθυνόταν προς το ΝΑΙ; Δεν ήθελε να πιστέψει ότι τον χρησιμοποίησαν. Ότι άλλη ήταν η σκοπιμότητα του δημοψηφίσματος και όχι το να εκφραστεί γνήσια και αυθεντικά ο κυρίαρχος λαός. Ότι ανήκε στους «χρήσιμους ηλίθιους» και τον είχαν εκμεταλλευτεί με άλλες σκοπιμότητες. Ο Τσακούμης προβληματίστηκε. Προβληματίστηκε γερά, Καρδιτσιώτικα. Και τελικά αποφάσισε να αψηφήσει τους προβληματισμούς του. Και να νιώσει και πάλι υπερήφανος. Ήταν ο κυρίαρχος λαός! Και όφειλαν να ακούσουν οι πάντες την απόφασή του. Σε ούλη την οικουμένη.