Sunday 12 July 2015

Βρέθηκε αριστοκράτης από την Καρδίτσα, ο κόντε Ζαχομήτρος!


Κανείς δεν το περίμενε. Κι όμως, η πληροφορία επέμενε. Εντοπίστηκε αριστοκράτης με καταγωγή από την Καρδίτσα! Τουλάχιστον κατά δήλωσή του. Και το όνομα αυτού, Θανάσης Ζαχομήτρος! Μια συνάντηση με τον κόντε Ζαχομήτρο (μια σύντομη συνάντηση, αφού οι αριστοκράτες είναι φειδωλοί στον λόγο) έδειχνε επιτακτική – ειδικά τώρα, που η περιήγησή μας στον συναρπαστικό κόσμο της Καρδίτσας (δηλαδή της αυθεντικής Ελλάδας) λάμβανε τέλος. Και ναι, μα τον Θεό, πραγματοποιήθηκε! Μπορέσαμε τελικά να συναντήσουμε τον Καρδιτσιώτη αριστοκράτη! Και να ζητήσουμε τη γνώμη του για ένα-δυο πραγματάκια. «Πώς και εσείς, ένας αριστοκράτης, έχετε ρίζες από την Καρδίτσα;» τον ρωτούμε. «Ο πατέρας μου ήταν από τους Σοφάδες. Κι η μητέρα μου από τον Καρβασαρά» λέει με την συγκίνηση εμφανή στο πρόσωπό του. «Το πώς, όμως, πήρα τον τίτλο του κόντε είναι κάτι που θέλει πολλή συζήτηση και τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να την κάνουμε. Ίσως μιαν άλλη φορά…» συμπληρώνει. «Βλέπετε την πόλη της Καρδίτσας, αναπόφευκτα, λόγω και της αριστοκρατικότητάς σας, από μιαν ορισμένη απόσταση. Ποια είναι τα συμπεράσματά σας;» έρχεται η (αναπόδραστη) ερώτηση. «Η Καρδίτσα είναι μια λαμπρή πόλη! Με πολλήν αξία μέσα της! Μια πόλη μικρή και ταπεινή, κι όμως σημαντική!» απαντά ο κόντε Θανάσης. «Και τους Καρδιτσιώτες; Αυτούς τους υπέροχους Έλληνες επαρχιώτες πώς τους βλέπετε;» συμπληρώνουμε. Ο κόντε Ζαχομήτρος δεν δείχνει καθόλου διστακτικός στην απάντησή του: «Οι Καρδιτσιώτες είναι οι πιο αυθεντικοί Έλληνες! Έλληνες μέχρι το μεδούλι! Θα σας εκμυστηρευτώ κάτι και να το βάλετε καλά στο μυαλό σας. Η μεγάλη αλλαγή της Ελλάδας  θα έρθει από την Καρδίτσα! Τις μεγάλες αλλαγές θα τις κινήσουν οι Καρδιτσιώτες! Μην έχετε επ’ αυτού καμιά αμφιβολία. Οι τίμιοι, υπέροχοι αυτοί άνθρωποι θα είναι οι καταλύτες της μεγάλης αλλαγής. Γιατί το λέει η καρδιά τους! Το λέει η περδικούλα τους!»


ΤΕΛΟΣ

Thursday 9 July 2015

Μαλάκα!


Η ψήφος του δημοψηφίσματος είχε δημιουργήσει προβλήματα. Μια φιλία ετών έδειχνε να έχει ραγίσει. Ο Τσακανίκας, που είχε ψηφίσει ΝΑΙ, το έφερε βαρέως που ο στενός του φίλος, ο Καρανίκας, είχε ψηφίσει ΟΧΙ. Κι ένιωθε προσβεβλημένος. Που δεν είχε καταφέρει να τον πείσει. Από το Σάββατο είχαν να συναντηθούν – είχε παγώσει η σχέση τους, αφού ο Τσακανίκας είχε καταλάβει τι θα ψήφιζε ο Καρανίκας. Όμως μικρός τόπος η πόλη τους, πόλη-μυγόχεσμα η Καρδίτσα, οπότε έτυχε να συναντηθούν σήμερα, νωρίς το πρωί, έξω από το Παυσίλυπο! Ο Καρανίκας, που ήταν ο νικητής, αφού είχε ψηφίσει ΟΧΙ, ένιωσε αμήχανος. Ο Τσακανίκας, όμως, με το που αντίκρισε τον Καρανίκα, ένιωσε την οργή να τον πλημμυρίζει. «Δεν ντρέπεσαι, ρε Καρανίκα! Θα μας καταστρέψεις μωρέ! Θα μας διαλύσεις με την αφέλειά σου! Με την επιπολαιότητά σου!». Ο Καρανίκας, εξαιρετικά μουδιασμένος, σκύβοντας το κεφάλι, προτίμησε τον δρόμο της σιωπής. Όμως ο Τσακανίκας είχε κι άλλα να πει: «Δεν σε έπεισε να ρίξεις το ΝΑΙ ο Καραμανλής κι ο Βαρβιτσιώτης μωρέ; Δεν σε έπεισε ο Αντώνης ο Καφετζόπουλος, μήτε μωρέ και ο Νίκος ο Αλιάγας; Που ήρθε κι από τη Γαλλία; Μαλάκα! Ε μαλάκα!». Εκεί, ένιωθε κανείς ότι η φιλία του Τσακανίκα και του Καρανίκα, των δύο Καρδιτσιωτών, μια φιλία ετών, αποτελούσε οριστικά παρελθόν.

Wednesday 8 July 2015

Σπυρούλα η Καρδιτσιώτισα: «Θέλω να ζήσω!»


Γιομάτη αγανάκτηση η Σπυρούλα η Καρδιτσιώτισα. Αλλά, τις τελευταίες μέρες, και γιομάτη ελπίδα. Η ετυμηγορία του λαού (της Ελλάδας αλλά και της Καρδίτσας, της γενέτειράς της) της αναπτέρωσε το ηθικό. Ψήφισε κι η ίδια ΟΧΙ! – γιατί να το κρύψει. Ένα υπερήφανο ΟΧΙ, ένα ΟΧΙ αντρίκειο! – κι ας ήτανε γυναίκα. «Τώρα ήρθε η ώρα για τα μεγάλα πράματα!» λέει η πανευτυχής Σπυρούλα. «Τώρα μπήκαμε σε μια νέα ρότα, γεμάτη ελπίδα και αξιοπρέπεια!» προσθέτει. «Επιτέλους, ακούστηκε κι η δική μας η φωνή!» λέει, νιώθοντας για μια φορά στη ζωή της νικήτρια. Το ΟΧΙ της δεν ήλθε τυχαία. Το αντίθετο. Ήλθε βάσει υπολογισμού. Υπολογισμού όχι τόσο με το μυαλό, όσο με την ψυχή. «Ναι, έκανα την επιλογή με την ψυχή! Με τη δύναμη της καρδιάς!» αποκαλύπτει. Για να προσθέσει με μιαν αυθεντικότητα, ου μην αλλά και σοφία, που σπάνια συναντάς σε σύγχρονο άνθρωπο: «Ψήφισα με την καρδιά, γιατί έχω ονείρατα! Γιατί θέλω να ζήσω! Να ζήσω πραγματώνοντας στόχους ζωής! Μας πήρανε τα χρήματα. Να μη μας πάρουν μωρέ και τα όνειρα!».

Tuesday 7 July 2015

Τσακούμης: «Αφού ψήφισα ΟΧΙ, γιατί η κυβέρνηση πάει στο ΝΑΙ;»


Το ’χε πάρει απόφαση ο Τσακούμης. Θα ψήφιζε στο δημοψήφισμα. Και με τα δυο τα χέρια. Θα ψήφιζε ΟΧΙ – αυτό το έλεγε το μυαλό του κι η καρδιά του· η συνείδησή του. Γιατί έτσι θα έλεγε ένα πελώριο ΟΧΙ στην εκμετάλλευση ετούτου δω του λαού. Ένα πελώριο ΟΧΙ στα δυσβάσταχτα μέτρα που τον είχανε γονατίσει. Κι ένα μεγάλο ΝΑΙ στην αξιοπρέπεια! Ένα μεγάλο ΝΑΙ σε μια ζωή χωρίς μνημόνια! Έτσι το καταλάβαινε.Έτσι το ένιωθε. Εκείνο το πρωί είχε και μια γενναία στύση – πόσα χρόνια είχε να νιώσει τέτοια στύση ο εβδομηντάχρονος Τσακούμης! Και, επί τη ευκαιρία, νωρίς-νωρίς το πρωί, προτού ακόμη ντυθεί και πάει να ψηφίσει, τράβηξε και μια μαλακία! Μια μαλακία περιποιημένη, απ’ αυτές που είχε χρόνια να τραβήξει! Θα ψήφιζε ΟΧΙ – πάει και τελείωσε. Αν και ο γιος του, ο Παναγιώτης, τον πίεζε για ΝΑΙ. ΝΑΙ θα ψήφιζε εκείνος· γιατί είχε πάει μια φορά, τη δεκαετία του ’80, ένα ταξίδι στην Ισπανία· κι ένιωθε Ευρωπαίος! Ο Τσακούμης ο γέρος, όμως, δεν σήκωνε κουβέντα. Κι εκείνη την Κυριακή το πρωί, ψήφισε ΟΧΙ. Και το βράδυ, μάλιστα, γλέντησε δυνατά στην κεντρική πλατεία της Πεζούλας. Και χόρεψε. Και ήπιε και μπύρα. Ένιωθε θριαμβευτής ο Τσακούμης. Είχε πάρει στα χέρια του τις τύχες του. Και είχε νικήσει! Από την επόμενη, όμως, άρχισαν να τον ζώνουν τα φίδια τον γερο-Τσακούμη. Αφού είχε δηλώσει ΟΧΙ στα μνημόνια· γιατί η κυβέρνηση στην πράξη κατευθυνόταν προς το ΝΑΙ; Δεν ήθελε να πιστέψει ότι τον χρησιμοποίησαν. Ότι άλλη ήταν η σκοπιμότητα του δημοψηφίσματος και όχι το να εκφραστεί γνήσια και αυθεντικά ο κυρίαρχος λαός. Ότι ανήκε στους «χρήσιμους ηλίθιους» και τον είχαν εκμεταλλευτεί με άλλες σκοπιμότητες. Ο Τσακούμης προβληματίστηκε. Προβληματίστηκε γερά, Καρδιτσιώτικα. Και τελικά αποφάσισε να αψηφήσει τους προβληματισμούς του. Και να νιώσει και πάλι υπερήφανος. Ήταν ο κυρίαρχος λαός! Και όφειλαν να ακούσουν οι πάντες την απόφασή του. Σε ούλη την οικουμένη. 

Monday 6 July 2015

Σπύρος Ταλιαδούρος: «Γιατί μωρέ συμπατριώτες μου δεν ακούσατε την έκκληση του Κώστα του Καραμανλή;»

 

Κατήφεια στο στρατόπεδο του ΝΑΙ. Κατήφεια και στην Καρδίτσα. Ο Σπύρος Ταλιαδούρος, ο πολιτευτής Καρδίτσας, μετά το αποτέλεσμα εμφανίστηκε ωχρός, ζορισμένος. Οι εξελίξεις τον είχαν ξεπεράσει. Τα είχε, για μια ακόμη φορά, με τους εκλογείς. Που, όπως πριν από λίγους μόλις μήνες τον πέταξαν από το κοινοβούλιο, έτσι και τώρα πέταξαν στα σκουπίδια τον αγώνα που έδωσε για να ειπωθεί το μεγάλο Καρδιτδιώτικο ΝΑΙ. «Γιατί ψηφίσατε έτσι, μωρέ Καρδιτσιώτες; Γιατί, μωρέ συμπατριώτες μου, δεν ακούσατε την έκκληση του Κώστα του Καραμανλή να ψηφίσετε το ΝΑΙ;» αναρωτιόταν με παράπονο ο Ταλιαδούρος. Ίσως ετούτο το στραπατσάρισμα, όμως, να φέρει και κάτι το καλό για τον Καρδιτσιώτη πολιτευόμενο. Ο μεγάλος (όχι στη σωματική διάπλαση αλλά σε μυαλό και ιστορία) πολιτευτής, τώρα που ανοίγει το θέμα της ηγεσίας, ακούγεται ότι μπορεί και να θέσει κι αυτός υποψηφιότητα για νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας! Ωρέ, τι νέο είναι τούτο;! Ο Σπύρος ο Ταλιαδούρος υποψήφιος αρχηγός! Αυτό θα είναι, αναμφίβολα, μια θετική εξέλιξη, τόσο για το κόμμα όσο και για την πατρίδα. Άσε για την Καρδίτσα…

Sunday 5 July 2015

Τσακανίκας: ψηφίζω ΝΑΙ! Καρανίκας: ψηφίζω ΟΧΙ!


Τι κι αν πρόκειται για μια πόλη-μυγόχεσμα. Τι κι αν πρόκειται για μια ασήμαντη επαρχία σε μια άκρη των Βαλκανίων. Εντούτοις, η καρδιά της Καρδίτσας δείχνει να πάλλεται στους ρυθμούς του δημοψηφίσματος! Με τους κατοίκους της, τους Καρδιτσαίους, έτοιμους να πλημμυρίσουν τα εκλογικά κέντρα. Και να ψηφίσουν. Παίρνοντας τις τύχες στα χέρια τους! Διαφωνούν μεταξύ τους – τι σημασία, όμως, έχει; Αυτή είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας!  Γλαφυρό το παράδειγμα των δύο καρδιακών («γκαρδιακών», όπως λέγεται στην Καρδίτσα) φίλων, του Τσακανίκα και του Καρανίκα. Φίλοι από τα παλιά οι δυο Καρδιτσαίοι εμπορευόμενοι. Πάντα δίπλα, πάντα στην ίδια στράτα. Τώρα, όμως, το δημοψήφισμα τούς χωρίζει. «Ψηφίζω ΝΑΙ!» λέει ο Τσακανίκας. «Γιατί θέλω μια Ελλάδα που να ευημερεί, εντός της Ευρώπης» προσθέτει. «Ψηφίζω ΟΧΙ!» λέει ο Καρανίκας. «Γιατί θέλω μια Ελλάδα που επιτέλους να ευημερεί, μέσα στην Ευρώπη» συμπληρώνει.

Saturday 4 July 2015

Υπέρ του ΟΧΙ και ο Καρδιτσιώτης Βάιος Βαρελάς! Ο καπιταλισμός κινδυνεύει!


Κάποιοι νομίζουν, μάλλον εσφαλμένα, ότι πολλοί από εκείνους που με φανατισμό τάσσονται υπέρ του ΟΧΙ είναι κατά βάσιν φθονεροί, αγράμματοι, φανατικοί, κοινωνικά μειονεκτικοί, πουλοπαίχτες, κακομούτσουνοι, μνησίκακοι, μπατίρηδες, συμπλεγματικοί, επαρχιώτες, αποτυχημένοι – οι σακάτηδες της κοινωνίας. Τέτοιους απόλυτους ισχυρισμούς, όμως, διατυπώνουν μονάχα όσοι αγνοούν πως υπάρχει κι ένα διαφορετικό μοδέλο. Ένα μοδέλο που συμπορεύεται με άλλου τύπου φωνές. Σαν τη φωνή εκείνη που έρχεται από τα βάθη της ελληνικής επαρχίας, από μια ασήμαντη πόλη, την Καρδίτσα – μια φωνή που ανήκει σε έναν ταπεινό αυτοδιοικητικό πολιτευόμενο, ο οποίος  έχει το προνόμιο να ονομάζεται Βάιος Βαρελάς. Ο Βαρέλας γνωρίζει εις βάθος τα θέματα – ούλα τα θέματα. Κι ως εκ τούτου πονεί – και πονεί πολύ. Πονεί κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά. Και δεν μπορεί να το κρύψει. Γι’ αυτό ψηφίζει ΟΧΙ. Αναφανδόν. Δίχως ενστάσεις. Χωρίς υποσημειώσεις. Άνευ αστερίσκων. Κι όχι μόνο ψηφίζει, αλλά δηλώνει ότι θα λάβει και ενεργό μέρος στην καμπάνια υπέρ του ΟΧΙ, έστω και απ’ τα χώματα της ασήμαντης Καρδίτσας, απειλώντας τον καπιταλισμό με κατάρρευση! Το ΟΧΙ του Βαρελά είναι ένα καθάριο ΟΧΙ. Ένα ΟΧΙ κατάθεση ψυχής. Πρόκειται για ένα ΟΧΙ απόλυτο και αδιαπραγμάτευτο. Ένα ΟΧΙ που, ακριβώς επειδή βγαίνει από το στόμα του Βάιου του Βαρέλα, του βεριτάμπλ αγωνιστή, του εμβριθούς δημοσιολόγου, του Καρδιτσιώτη πολιτευόμενου, γέρνει οριστικά την πλάστιγγα. Κλίνει καθοριστικά την μπαλάντζα. 

Friday 3 July 2015

Υπέρ του ΝΑΙ κι ο Σάκης ο Ρουβάς! Κλίνει καθοριστικά η παλάντζα!


Κρίσιμες οι στιγμές (όπως πάντα, άλλωστε), και ουδείς δικαιούται να μένει αδρανής. Ειδικά εάν είναι ταγός, εάν είναι καθοδηγητής, αφού ο Λαός πρέπει να μάθει. Στο πνεύμα αυτό, τοποθετήθηκε και ο τραγουδιστής Σάκης Ρουβάς. Και τι δεν είπε ο δημοφιλής αοιδός που τονε πνίγει το δίκιο: ότι νιώθει πικραμένος, ότι είναι και αγανακτισμένος, ότι έχει να μεγαλώσει τρία παιδιά και ανησυχεί, και ότι εν τέλει, ο προβληματισμός του τον οδηγεί αναφανδόν υπέρ του ΝΑΙ. Και όλα ετούτα σε ύφος αγωνιώδες και καταγγελτικό, που συνεπαίρνει το λαϊκό στοιχείο. Η παρέμβαση αυτή του Σάκη του Ρουβά, άλλη μια σημαντική, τεκμηριωμένη παρέμβαση στα δημόσια πράγματα, γέρνει οριστικά την πλάστιγγα, κλίνει καθοριστικά την παλάντζα.

Thursday 2 July 2015

Γιατί οι Καρδιτσιώτες της Αργιθέας αναβάλουν το «αντάμωμα»;


Ανησυχία –και μάλιστα έντονη– σκόρπισε σε όλους τους Αργιθαίους, η είδηση που έσκασε σαν βόμβα: η συνάντησή τους, το περίφημο «αντάμωμα», πάει πίσω – και μάλιστα επ’ αόριστον! Το ζήτημα του δημοψηφίσματος εμφανίζεται ως η αιτία για τούτη την αλλαγή. Υπάρχουν, όμως, και ενστάσεις. Γιατί να συμβεί ετούτο το (απ’ όλες τις απόψεις δυσάρεστο) γεγονός; Γιατί να μη λάβει σάρκα και οστά ετούτο το σημαντικό «αντάμωμα»; Δεν θα μπορούσαν, άραγε, να συνταιραστούν, μ’ έναν όμορφο και δημιουργικό τρόπο, οι δύο σημαντικές διοργανώσεις; Μία και μόνο έκκληση μπορεί να απευθυνθεί στους διοργανωτές του «ανταμώματος», και μάλιστα με δυνατή, γάργαρη και ειλικρινή φωνή: Σκεφτήκατε καλά, ωρέ Αργιθαίοι, τι πάτε να κάνετε; Σκεφθήκατε καλά, άραγε, τι σημαίνει ετούτη δω η αναβολή; Καλούμε, λοιπόν, με αίσθημα ευθύνης, τους διοργανωτές της εκδήλωσης να συναισθανθούν τη σημασία αυτής της αναβολής και να λάβουν τις δέουσες αποφάσεις τώρα – πριν να είναι πολύ αργά!

Wednesday 1 July 2015

Από την Καρδίτσα και ο Τσίπρας;

 

Φήμες που επιμένουν, τα τελευταία εικοσιτετράωρα μάλιστα με ιδιαίτερη ένταση, θέτουν σε νέα βάση το ζήτημα της καταγωγής του πρωθυπουργού. Σύμφωνα με τις φήμες αυτές, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έλκει την καταγωγή του, όπως μέχρι τώρα εθεωρείτο ως δεδομένο, από την Ήπειρο, αλλά από την... Καρδίτσα! Ναι, την Καρδίτσα, την πόλη των γενναίων! Πάντα κατά τις ίδες πληροφορίες, το πραγματικό όνομα του Τσίπρα είναι... Τσίπουρας! Με ρίζες προδήλως από το τσίπουρο – το αγαπημένο Καρδιτσιώτικο ποτό. Όπως οι Καρδιτσαίοι λένε το τσίπουρο «τσίπρο» [sic], έτσι και το επίθετο από Τσίπουρας έγινε Τσίπ(ου)ρας – τουτέστιν «Τσίπρας», αφού είναι γνωστό πως οι Καρδιτσιώτες τρώνε πάντα το «ου». Τσίπουρας-Τσίπρας, λοιπόν, με την Καρδιτσιώτικη καταγωγή του πρωθυπουργού να εξηγεί τόσο τον γάμο του με Καραγκούνισα (Μπατζάνα), όσο και τη μπόλικη ευφυΐα.